Początkowo głównym kierunkiem mojej pracy naukowej były zagadnienia dotyczące możliwości stosowania słabych struktur włókiennych jako wątku w tkaniu pneumatycznym oraz ocena własności wyrobów tkanych i plecionych. Obecne prowadzone badania są bardziej interdyscyplinarne i ukierunkowane na granicę dwóch dyscyplin naukowych: inżynierii materiałowej oraz sztuk plastycznych i konserwacji dzieł sztuki, do których należy kierunek wzornictwo. Dotyczą one przede wszystkim technicznych możliwości wzorniczych krosien w zakresie osnowy i wątku i ich wykorzystania w realizacjach projektów plastycznych. Powstają interpretacje prac plastycznych w postaci artystycznych i użytkowych tkanin żakardowych często o nietypowych konstrukcjach splotowych. Wieloletnia praca nauczyciela akademickiego wykładającego wciąż te same zagadnienia związane z budową, technologią i wzornictwem tkanin stawiała i stawia ciągle nowe wyzwania nie pozwalające popaść w rutynę. Zmieniają się pokolenia młodych ludzi, do których trzeba dostosować sposób przekazywania informacji, i z którymi należy nawiązać współpracę.
Prowadzone wykłady, laboratoria, ćwiczenia, projekty czy warsztaty skierowane są nie tylko do studentów pierwszego i drugiego stopnia, kierunku Włókiennictwo i Przemysł Mody, Włókiennictwo i Wzornictwo, ale również do nauczycieli szkół średnich, pracowników firm związanych z tekstyliami, uczniów szkół średnich i podstawowych. Dotyczą one budowy, wzornictwa i technologii tkanin. Prowadzenie zajęć na kierunkach technicznych i artystycznych umożliwia współpracę i zrozumienie rewolucyjnego artystycznego podejścia do klasycznej inżynierskiej wiedzy co znajduje odzwierciedlenie w projektowaniu struktur i realizacji tkanin żakardowych. Prawa rynku wymuszają nowe interdyscyplinarne kierunki studiów, gdzie w ramach jednej specjalności spotykają się i współdziałają bardzo odmienne osobowości. Nadzór merytoryczny nad wykonaniem realizacji projektów plastycznych na wystawy i konkursy, skierowane głównie do studentów, oraz prowadzone liczne prace dyplomowe są przykładem potwierdzającym celowość współdziałania inżyniera i artysty. Inżynier stosuje metody naukowe oraz naukowy punkt widzenia do rozwiązywania i analizowania problemów technicznych, artysta widzi więcej i patrzy inaczej, dla niego świat jest inspiracją do tworzenia.